Japon müziğine özgü, bir tür lavta ...

Biva,

Biva adı verilen dört telli gitara benzeyen bir enstrümanla yapılan müzik türüne Bivagaku denir.
 

Mızrapla çalınan Ud ailesinden bir müzik aletidir. Kullanıldığı bölgenin özelliklerine göre yapısında farklı boyutları bulunmaktadır. Lavtanın Türklerin geleneksel sazlarından olan kısa saplı büyük gövdeli kopuz örneğinde olduğu gibi armudi gövdesi yaprak tabir edilen değişik ağaçların yan yana yapıştırılması suretiyle yapılır Yaprak sayısı da yapıldığı bölge özelliklerine göre 9 ile 40 arasında değişen dilimlerden oluşur. Tekne yapımında çınar, ceviz, maun, dut, pelesenk, vengi, kelebek gibi ağaçlar kullanılır. Göğüs kapağı genellikle köknar ve ladin ağacından yapılır. Göğüs kapağının ortasında 9 – 10 cm çapında bir delik bulunur. Bu delik itina ile oyulma bağa, boynuz, sedef, fildişi gibi maddelerle süslenmiş bir kafesle kapatılır.

Sap genişliği tel sayısına göre değişiklik göstermektedir. Geçmişte bağırsaktan yapılan perdeler, günümüzde misinadan bağlanmaktadır. Perde sayısı da bölgeden bölgeye, ülkeden ülkeye değişmektedir. Akort burgularının takıldığı kulaklık, sapa belli bir açı meydana getirecek şekilde yapıştırılır. Teller en alt tek, diğerler. İkişerli olarak takılır. Orta çağ Lavtalarında (Rönesans) 15 tel bulunmaktadır.

Lavta benzeri müzik aletlerinin ilk çağdan itibaren Sümerler, Eski Mısırlılar, Asurlular, Yunanlılar, Romalılar zamanında kullanıldığı bilinmektedir. Uygur Türklerinin Budizm dönemine alt duvar fresklerinde lavta benzeri müzik aletlerine rastlanmaktadır.