Kiliselerin ibadet mekanı olan Naos, genelde yüksek kasnaklı bir kubbe ile örtülmüştür.
Kilise; sözcük anlamı olarak Rab İsa Mesih’e iman edenlerin oluşturduğu topluluğa verilen addır. Diğer bir tanımla da bu topluluğun tanrıya olan kutsal görevlerini (ibadetlerini) yerine getirdikleri yapıya verilen isimdir.
Kilise içerisindeki her eşya ya da nesne bir bütün içerisinde bir olayı veya ayrı ayrı incelendiğinde bir kişi ya da grubu sembolize eder. Yeni bir kilise yapısının inşası inanç gereği gereği doğuya bakacak şekilde uzunlamasınayapılır. Kilisenin doğuya doğru bakmasının sebebi ise İsa Mesih‘in ikinci gelişinin doğudan olacağına inanılmasıdır. Bu yüzden ibadet esnasında yüzler doğuya doğru çevrilmiş olarak dualarını yaparlar. Gelenek ve inançlara göre tamamlanan yeni bir kilisenin açılışı, kutsal ayini icra eden Episkopos (patrik veya metropolit) tarafından kilise kutsanmasına ilişkin dualar eşliğinde dört duvarına kutsal murun sürülerek kutsanır ve ibadete açılır.
Kilise yapı olarak üç bölümden oluşur. Birinci bölüm kutsal “Mihrap (Madpho)” bölümü, ikinci bölüm diyakos ve ruhanilerin koro şeklinde ilahiler okudukları “Gruplar (Gude)” bölümü ve üçüncü bölüm ise topluluğun hazır bulunduğu “Hayklo” bölümüdür.
Kilisede bulunan diğer eşyalar;
Çan,
Sunak(Madıpho),
Teblitho,
Finko(Fyolo) Sini,
Kavkbo(Yıldız),
Koso(Kupa, Bardak),
Hufoye(Fete)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder